Pardais nun corredor

O pasado verán observamos moitas aves en distintos sitios. Agora ben, unha das aves máis modestas das nosas cidades e aldeas, o pardal común (Passer domesticus) ou gorrión común, en castelán, soe recibir poucas atencións de tan común que é. Pero isto non é así en todas partes. Os pardais desapareceron de Londres, por exemplo, e están nun declive brutal en moitas cidades, dende París a Madrid, Berlín, etc.  Por qué?

Logo de moitos traballos de investigación seguindo diferentes hipóteses todo apunta a que sutís cambios no hábitat e, sobre todo, á falta de comida poden facer que a especie vaia a menos. Falta de comida? Si, nun momento concreto: un punto crítico na cría das aves prodúcese cando os polos están no niño e demandan moitas proteínas para medrar. Se non teñen proteínas, non medran, morren e finalmente, non hai renovación xeracional. Isto significa que durante a cría os poliños teñen que comer insectos. Se non os hai, fin da historia.

Non era Santiago de Compostela, é tan só un corredor dunha casa nunha zona de montaña galega. Alí os insectos son abundantes (non hai agricultura ou gandería intesiva na zona) e bastaba pasar un rato no corredor para ver como os pardais se afanaban en alimentar con insectos os seus polos.

Hai pardais en Santiago de Compostela? Cántos? Están en declive?

Ir a este link ou ver por exemplo:

* Will J. Peach, Danaë K. Sheehan & Will B. Kirby. 2014. Supplementary feeding of mealworms enhances reproductive success in garden nesting House Sparrows Passer domesticus. Bird Study. PP 378-385

Advertisement

Máis aves comúns (Colaboracións 2!!)

De novo Eduardo Estévez envía algunhas fotos tomadas en entornos urbanos. Poderíase considerar que as primeiras fotos que saca son das aves máis comúns nunha cidade como Santiago de Compostela? creo que si.

Dende logo o máis cómún son os pardais (Passer domesticus) – gorriones comunes-.

Inda que tamén atopamos outra ave algo menos común, inda que non rara, tamén moi características de áreas de hortas e cultivos pero que vive moi ben en áreas urbanas sempre e cando teña árbores onde subirse, trátase do serín (Serinus serinus), -verdecillo- doadamente distinguible polo seu canto e coloración xeral.

E por últimos vemos unha estupenda foto dunha gralla pequena (Corvus monedula), especie moi interesante da que xa falei aquí.

Graciñas Edu!!

Colaboracións!

O feito da observación de aves, dende a ornitoloxía profesional ata a o afeicioado máis casual, topouse cunha pequena revolución hai uns anos. Trátase da fotografía dixital. Con case calquera equipo pódense sacar fotos de aves, se ben en moitas ocasións con calidade limitata case sempre moi útiles para identificar a especie, a súa idade, sexo… para documentar a presenza de especies raras ou en situacións pouco comúns, etc. Mesmo é unha excelente ferramenta para aprender a identificalas: o que ata hai pouco era unha fugaz observación dunha especie descoñecida pódese tornar nunha imaxe que, con calma, nos permita identificar a ave en particular con tranquilidade na casa e rodeados de recursos a moreas, dende as clásicas guías a webs especializadas con miles de outras fotos…. As posibilidades son moitas: cámaras réflex con potentes obxectivos, compactas acopladas a prismáticos ou telescopios (a famosa técnica do digiscoping) e incluso móbiles acoplados tamén a diversa óptica.

Cos pequenos ocurre algo curioso: algo que xeralmente está fora do seu alcance visual – as aves sempre están lonxe para un neno- pasa a estar absolutamente próximo e polo tanto atrainte a idades temperás.

Nesta ocasión, o escritor e bo amigo Eduardo Estévez, tamén-cun-fillo-por-Compostela, fotografiou algunhas aves en Santiago de Compostela coa súa nova cámara dotada dun gran zoom nun formato case compacto. Sen dúbida un excelente xeito de inciarse e iniciar ao seu pequeno na curiosidade polo entorno. A súa primeira colaboración pode ser un pequeno catálogo de, quizáis, as tres especies máis comúns da cidade. Vexamos:

Aquí podemos observar un macho adulto de merlo (Turdus merula), especie da que xa temos falado en ocasións.

Unha ave típica de zonas con menos árbores como parques rúas, tellados, etc. e orixinalmente característica de medios agrícolas, a lavandeira branca (Motacilla alba).

E aquí vemos outro merlo (Turdus merula) deste individuo podemos destacar que se trata de un polo volantón, esto é un xoven recén saído do niño, recoñecible pola súa plumaxe marrón con esas características pintas máis craras, sobre todo, polo peito.

E por último un pardal (Passer domesticus), ave urbana por excelencia.

Así que xa sabedes, aproveitar estes novos recursos para aprender máis cousas.

Oportunistas, 2

Hai uns días observamos a un grupo de pegas (Pica pica) buscar comida nunha bolsa de lixo. A penas un par de días despois observamos a outra pega cun comportamento moi habitual en córvidos en áreas urbanas – e incluso áreas de recreo-. Consiste en buscar a comida nas papeleiras, xa sabedes, alí onde acaban os curruscos dos bocatas das merendas, o cacho de xamón que cae ao chan. A foto, de móbil é francamente mala, pero podedes ver ao que me refiro.

Ao día seguinte, camiño doutro parque infantil en busca de toboganes e columpios á sombra, vimos a ave urbana por excelencia, o pardal común (Passer domesticus) cun comportamento que chamou a nosa atención. Qué estaba facendo en torno á unhas vetustas farolas? qué o levaba a picotear o cristal en pleno vo?

Achegámonos a mirar con detalle, había multitude de insectos mortos nos cristais, sen dúbida unha gran fonte de proteína!

Números

Hoxe fixemos unha proba. De casa ao cole, anotamos todas as especies de aves detectadas (vistas e oidas). Ata agora simplemente iámolas identificando e disfrutando. Hoxe contamos as especies (a Riqueza). Saíu esto:

1. Pardal común (Passer domesticus – gorrión comun)
2. Estorniño negro (Sturnus unicolor – estornino negro)
3. Carrizo (Troglodytes troglodytes – Chochín)
4. Papuxa das amouras (Sylvia atricapilla – curruca capirotada)
5. Merlo (ou checorosa) (Turdus merula– mirlo común)
6. Rabirrubio (Phoenicurus ochruros – colirrojo tizón)

En total 6 especies. Pouco para o que é habitual, quizáis o día inusualmente frío e chuvioso tivo a culpa. Fallaron algunhas especies “seguras”  como as gaivotas patiamarelas (Larus michahellis– gaviota patiamarilla) ou mesmo os pombos (Columba palumbus – paloma torcaz).

Conclúo que para coñecer a comunidade de aves dun lugar, neste caso transecto casa-cole, hai que facer varios mostraxes. Pregúntame que é unha mostraxe….

Faremos este exercicio máis veces. Cando o teñamos dominado, contaremos cantos individuos hai de cada especie.