Xa é primavera

Quizáis, o título deste post poida parecer un pouco atrevido de máis, sobre todo tendo en conta que vai frío dabondo e as chuvias, por se non tiveramos bastante, ainda non marcharon.

Pero obviamente falo de aves e para moitas delas o periodo reproductor, a primavera, xa comezou, timidamente, pero aí están iniciando unha nova tempada de cría. Mesmo algunhas aves que non están presentes na cidade no inverno, xa están a chegar. A cuestión é que chova ou vaia viruxe, moitas aves guíanse polo fotoperiodo para iniciar o periodo reproductor. Velaí os feitos:

Os xiríns (Serinus serinus) – verdecillos- comezaron a cantar xa hai uns 10 días. De momento son poucos e tímidos pero o seu canto é inconfundible.

As papuxas cabecinegras (Sylvia melanocephala) -curruca cabecinegra- da mata de silvas no camiño ao cole xa se fan notar co seu característico canto. Como característico é o canto dos ferreiriños reais (Parus major) – carbonero común-  que xa podemos escoitar en calquera parque

E as gaivotas patiamarelas (Larus michahellis), presentes todo o ano e que aniñan en moitos tellados da cidade xa toman posicións, perfectamente emparelladas, defenden o territorio e ainda lles queda tempo para facerse aloumiños e berrarlle ao vento.

 

Así que xa sabedes, disfrutade axiña da primavera que logo pasa. E ademáis aínda podemos atopar algunha especie típica do inverno…

Advertisement

Un 20% das aves do mundo viven en cidades

Recollo aquí unha nova da BBC sobre un artigo publicado en Proceedings of the Royal Society B. O texto é tan conciso que o reproduzo literalmente. Aquí o artigo da BBC orixinal.

Una nueva investigación sugiere varias especies de aves y plantas se están adaptando a los crecientes niveles de urbanización de todo el mundo.

Un equipo que estudia el impacto de la urbanización sobre la biodiversidad a nivel mundial encontró que un 20% de las especies de aves siguen viviendo en las ciudades.

Los investigadores dicen que, a pesar de que el número sigue siendo minoritario respecto de sus pares que viven en áreas no desarrolladas, es importante mantener los espacios verdes y hábitats amigables para plantas en zonas urbanas.

El estudio se centró en las aves en 54 ciudades y plantas en 110 ciudades, incluyendo Melbourne, Brisbane y Adelaida.

Las aves mejor adaptadas son las palomas, gorriones, estorninos y golondrinas.

A modo de exercicio (simplista en exceso, por suposto), se só observásemos aves en cidades, poderíamos chegar ás 2.000 especies (o número total de aves no planeta está en torno as 10.000 especies).

O falcón peregrino

En moitas ocasións teño falado do falcón peregrino (Falco peregrinus) inda que sempre colateralmente. Non hai semana na que non o vexa polo menos unha vez o que me anima a cartografiar os puntos onde o teño observardo na mesma cidade. Cómpre dicir que non é un mapa de ónde está/n o/os falcón/s senón onde o teño observado, o que non é o mesmo, polo que a súa utilidade é de servir de mera guía de alerta para mirar cara arriba, non un cartografiado científico do uso que o falcón fai da cidade. Aquí tedes o mapa.

As veces baixo os posadoiros dos falcóns, onde despluman ás súas presas, podemos atopar resto da súa actividade, xeralmente as ás das súas presas unidas ainda polo esterno, como nesta foto tomada a carón da avenida de Barcelona:

Mesmo sen prismáticos podemos observalo, aquí pousado cunha presa sobre o Hotel Peregrino (e non é un chiste, tan só coincidencia), a foto é moi mala, é de simple móbil.

E por último deixovos unha foto dun falcón, inda que pousado na catedral de Lugo, non na de Santiago de Compostela.

Durmidoiros, espectáculo invernal 4

O panorama dos dumidoiros de aves en Santiago de Compostela non estaría completo se non mencionamos o existente no campus sur da USC, próximo á facultade de Farmacia e nun lugar transitado e coñecido.

Nunhas poucas árbores pódense contar, sen dificultade, unha gran cantidade de grallas pequenas (Corvus monedula) – Grajillas-, en torno aos 40 exemplares, xunto cuns 70 exemplares de pega (Pica pica) – urracas-. Sen dúbida un bo durmideiro comunal de córvidos sendo os primeiros, as grallas pequenas, como xa temos dito noutras ocasións, unha especie que se ben non está en perigo, si que está en regresión e non é descartable que poida ser cualificada nun futuro de vulnerable.

 A tarde escollida para visitar este durmideiro non era boa. Levamos máis de dous meses golpeados por fortes borrascas do Atlántico, ou cicloxéneses explosivas como agora lles din, e este día había unha ben forte polo que foi difícil tomar boas imaxes e mesmo a Rubia a duras penas suxeitaba os seus prismáticos coas súas pequenas mans que se enfriaban rapidamente.

Qué preguntou a Rubia

Isto deu lugar a algunhas serias reflexións: cómo son capaces de suxeitarse as aves nas polas das árbores con este vento sen caer? e cómo son capaces de durmir con semellante meneo?

Como se pode ver nestes vídeos, suxeitarse e durmir nestas condicións non parece doado. O de suxeitarse é sinxelo: as aves, botándose cara adiante, automáticamente pechan os dedos das patas, exercendo unha gran presión cun mínimo esforzo, isto é, sen gastar apenas enserxía. O de durmir xa é outra cousa.